02 Naar het begin van de inwijding

Heb je dat ook wel gehad, dat je zat te aarzelen om een nieuwe opleiding te doen, een project te starten of een relatie te beginnen? Dat je je afvroeg of dit wel bij je paste en dat je heel goed bij jezelf te rade moest gaan? Misschien dat je dan wat herkent als je dit hoofdstuk over het maken van een keuze voor de inwijdingstocht voor het piramidecomplex van Gizeh leest.    

                                                               

                                                                    Het voelt voor hem alsof hij het goddelijke
                                                                    in het aardse moet gaan ontmoeten.

Inwijding
‘Inwijding’ betekent hier ingewijd worden in geheimen die een hoger en nieuw weten impliceren. Zo ook de inwijding in het piramidecomplex te Gizeh. Een kandidaat voor de inwijding moet een inwijdingsweg door het complex volgen met uitdagingen die het uiterste van de kandidaat vragen, in zowel fysiek, emotioneel, als spiritueel opzicht. Tenslotte komt de ingewijde als een ander mens aan het eind van de inwijdingsweg: zelfbewuster met een dieper besef van zijn of haar levensmissie en hoe die te realiseren. Dat gold ook voor het faraoleven van een readee, van zijn toenmalige vrouw (inwijding in het moederschap en later de bouw van een healingtempel), maar ook voor Jezus die als hoogbewuste de inwijdingstocht volgt als voorbereiding op zijn missie in het toenmalige Palestina. Een missie die de wereld veranderde.

 

Wijze uit het Oosten opnieuw ontmoet

Jezus ontmoet één van de wijzen, die bij zijn geboorte aanwezig was, opnieuw in Egypte. Jezus is nu een volwassen man van achter in de twintig.  Deze wijze, die nu opperpriester van Egypte is, heeft voorafgaand aan deze ontmoeting een heldere droom gehad ter aankondiging van de komst van Jezus. Hij droomt van een licht dat verschijnt en hem in zijn droom een geluksgevoel geeft alsof een lang gekoesterde wens eindelijk vervuld gaat worden.
Toen de opperpriester Jezus zag bij zijn aankomst sprong zijn hart op van de liefde die hij voelde en hij ontving hem als zijn zoon, als het lang verwachte licht. Voor zijn geestesoog zag hij weer dat stralende licht dat hij bij het baby’tje in Bethlehem gezien had en een geluksgevoel doorstroomde hem. De ezelswagen waarmee Jezus kwam, werd achter het huis gereden en Jezus liep met zijn gastheer en anderen die hem begroet hadden het huis binnen. Hij krijgt een gastenverblijf en ’s avonds bij de maaltijd hebben ze lange gesprekken. De opperpriester is erg blij dat Jezus er is en voelt een sterk hartcontact met hem. Het geeft hem een gevoel van vervulling, zo sterk als hij nog niet eerder in zijn leven gehad heeft.

De wens tot inwijding
De volgende dag gaat Jezus naar  het piramidecomplex. Hij brengt een nacht en een dag door aan de rand van het complex, schouwend in de ongelooflijke rijkdom van de beelden die zich innerlijk voor hem openbaren.
Later heeft hij met de opperpriester een gesprek hierover. De opperpriester is aanvankelijk terughoudend over de betekenis van het piramidecomplex omdat de diepere kennis ervan alleen beschikbaar is voor ingewijden. Gaandeweg wordt hij meer en meer verrast over wat Jezus van het complex vertelt. Hij beseft dat Jezus diep, heel diep heeft kunnen schouwen in de geheimen van dit complex. Dieper nog dan hij ooit iemand hierover heeft horen praten.
Dan komt steeds sterker het gevoel in hem op dat Jezus eigenlijk de inwijdingsweg in het complex zou moeten volgen. Dat hij er spiritueel gezien klaar voor is, maar hij beseft dat dat volkomen tegen de richtlijnen van de priesterorde is die een lange en zorgvuldige voorbereiding vragen.
Als hij aan Jezus vraagt of hij een inwijding in het piramidecomplex zou willen hebben, antwoordt deze met “Daar ben ik voor gekomen. Mijn hemelse vader heeft mij geroepen tot mijn taak op aarde, maar eerst is een inwijding in de spirituele diepte en hoogte daarvan  nodig. Anders zal ik mijn taak niet aankunnen.“
De opperpriester zit nu met het probleem hoe tot instemming te komen van de priesters die belast zijn met de inwijdingen in het piramidecomplex. In de dagen daarna gaat hij met hen overleggen. Hij vertelt dat degene bij wie hij geweest is vlak na zijn geboorte, de incarnatie is van het licht en de verlosser van de mensheid, in hun midden is aangekomen als een volwassen man. Hij vertelt hoe Jezus een nacht en een dag mediterend en schouwend bij het piramidecomplex heeft doorgebracht en daarover meer wist te vertellen dan een niet-ingewijde sterveling ooit voor hem gedaan had.
Hij zegt dat hij tot het besef gekomen is dat deze man toe is aan een inwijding in het complex. Hij brengt dat in verband met  een oud verhaal dat er ooit iemand zal komen die de inwijdingstocht zal doen en het licht op aarde zal brengen. Iemand waarvoor dit piramidecomplex mede gebouwd is. Hij zegt dat hij het sterke gevoel heeft dat deze persoon nu gekomen is.
Bij de inwijdingspriesters is er ongeloof. Zij weten hoe zwaar de inwijding is en wat voor intensieve voorbereiding dat vergt. En maar weinigen zijn uiteindelijk klaar om de inwijding te ondergaan. De opperpriester zegt dat hij vanwege deze bijzondere situatie besloten heeft dat er wel voorbereidende tests komen zodat iedereen erop kan vertrouwen dat deze inwijding verantwoord zal verlopen.
Jezus heeft daarom in de weken die volgen, ontmoetingen met de verschillende inwijdingspriesters. Ze stellen hem allerlei vragen met betrekking tot spirituele vermogens en inzichten maar ook over zijn algehele conditie. De antwoorden van Jezus verrassen de priesters. Hij beschikt niet alleen over de vereiste spirituele vermogens maar heeft ook een uitzonderlijk diep inzicht. Toch zal ook hij bij het begin van de inwijding door de ‘wachters op de drempel’ worden afgeschrikt, de klassieke test die een kandidaat moet nemen voor een inwijding, want  de kandidaat moet écht, vanuit het diepst van zijn wezen kiezen voor deze inwijding.

Drie vragen voor de inwijdingskandidaat in de inwijdingstempel bij de Sfinx

Op de dag waarop de inwijding start, vertrekt Jezus, begeleid door enkele inwijdingspriesters uit het huis waarin hij verblijft. Ze lopen naar de inwijdingstempel voor de Sfinx (zie figuur 2.1).

Figuur 2.1: Restanten van de Sfinxtempel

De opperpriester is hen al vooruit gegaan. Jezus moet in de tempel wachten in een kleine ruimte aan de zijkant van de tempel. Een ruimte waarin hij zich geestelijk kan voorbereiden op de inwijding. Het voelt voor hem alsof hij het goddelijke in het aardse moet gaan ontmoeten. Sterker nog, het goddelijke met het aardse moet verbinden, zodat dat hem klaarmaakt voor zijn missie op aarde. Iets wat nog geen mens voor hem in die mate heeft gedaan. Nog concreter stelt hij zich in op de fase van de inwijding die voor hem ligt en wat dat van hem vraagt. Hij draagt een wit gewaad met een groene band, speciaal voor de inwijdingskandidaten. 

Jezus voelt de spanning toenemen nu de start van de inwijding nadert. Hij wordt geroepen en, begeleid door drie priesters, komt hij de tempelruimte in. Daar hangt een speciale sfeer,  alsof de tempelruimte energetisch is opgeladen. Een sfeer waarin innerlijk het uiterste van iemand gevraagd wordt.
Aan de zijkanten staan priesters opgesteld. Jezus wordt naar het midden geleid met zijn gezicht naar de Westzijde waar verderop de Sfinx staat. Voor hem staat de leidende inwijdingspriester, de hoofdpriester, en opzij staan de andere priesters. De opperpriester staat aan de zijkant. Hij voelt zich verantwoordelijk voor dit hele gebeuren en voelt ergens twijfel of alles wel goed zal komen. Dit is nooit eerder gebeurd, een kandidaat die zonder een uitgebreide opleiding aan de inwijdingstocht gaat beginnen. Toch voelt hij diep van binnen dat deze inwijding de bedoeling is: “zo moet het zijn!”
De hoofdpriester stelt aan Jezus de concrete vraag waarmee meteen duidelijk wordt dat het menens is met deze inwijding: “Zijt gij gereed om deze zware beproeving te ondergaan die u het leven kan kosten?”
Jezus voelt even de schrik die deze vraag bij hem teweeg brengt maar ook voelt hij niet alleen dat hij gereed is, maar ook hier speciaal voor gekomen is. Hij antwoordt: “Ik ben gereed, mijn hemelse vader zal bij mij zijn.” Het is even stil en dan klinkt een gongslag vanuit de hoek van de tempel. Opnieuw vraagt de hoofdpriester: “Zijt gij helemaal zeker dat ge deze inwijding wilt doen, een kleine fout is voldoende om u in het verderf te storten?” Indringender klinkt de vraag nu, alsof de hoofdpriester op zoek is naar twijfels in de kandidaat. Opnieuw stelt Jezus zich innerlijk in: “Er is geen twijfel in mij” zegt hij, “dit is wat ik wil doen en waarvoor ik me met hart en ziel wil inzetten.” Weer klinkt het geluid van een gong. Hier en daar wisselen priesters van plek aan de zijkanten van de tempel. De energiesfeer in de tempel drukt nog zwaarder op hem. De hoofdpriester: “Nog eenmaal zal ik u vragen en wees volledig alert over wat er in uw gemoed speelt. Iedere twijfel over wat er in uw gemoed speelt kan u fataal zijn. Zijt gij klaar om de inwijdingstocht in dit piramidecomplex te doen?”
Jezus stelt zich in en voelt dat hij bijna opgetild wordt door geestelijke krachten en inspiratie. Hij voelt deze vraag doorklinken tot in het diepst van zijn ziel en antwoordt: “Ik wil deze tocht doen volledig op mijn eigen kracht, ik ben ervoor gereed.” Ten derde klinkt de gong, luider en dringender lijkt het, dan de eerste twee keren. “Dan is het ogenblik gekomen” zegt de hoofdpriester.
Rechts wordt een paneel in de tempelmuur verschoven en een omlaag gaande gang wordt zichtbaar. De hoofdpriester gaat voor en twee andere priesters begeleiden Jezus naar beneden.

Nogmaals drie vragen, nu in de rechthoekige ruimte onder de Sfinx
Jezus voelt dat zijn inwijdingstocht op een bepaalde manier al aan het beginnen is. Ze dalen af tot diep onder de grond waar een rechthoekige ruimte is, verlicht door fakkels. Het geeft een indrukwekkend gevoel, letterlijk, alsof het gewicht van de Sfinx en de aarde op hem drukken. Kan hij dit aan? De hoofdpriester gaat op een kleine verhoging staan, geflankeerd door de twee priesters. Jezus staat voor hem.
“Is het in overeenstemming met de missie in uw leven, dat gij hier om een inwijding hebt gevraagd en deze wilt voltooien zodat ook uw levensmissie zal slagen?” Jezus voelt de energie van zijn levensmissie in zich resoneren, datgene waarvoor hij gekomen is op aarde. Het antwoord is voor hem glashelder: “Mijn hemelse vader heeft mij gevraagd om deze missie op aarde te doen en niets dan dat is het doel in mijn leven.”
Hoofdpriester: “U heeft zwaarwegende argumenten. Bedenk dat hier, onder de voorkant van de Sfinx, het beeld van uw gemoed en streven als mens, uw woorden zullen doorklinken tot in het diepst van uw ziel. De woorden en de klank die vanuit die diepte tot u komen, bepalen uw inwijdingstocht. Wat is het dat vanuit uw ziel tot u komt?” Jezus voelt nu niet alleen geestelijke krachten maar ook aardse krachten in hem die  zijn missie bekrachtigen.
Jezus: “Uw woorden treffen mij diep, heel diep in mijn ziel. Slechts één klank resoneert, slechts één geluid is hoorbaar: het is mijn missie, dit is mijn leven, dit gaan van de inwijdingstocht door de bouwwerken van mijn voorvaderen die gemaakt zijn om het goddelijke op aarde te eren en dat is wat mij beroert.” De hoofdpriester voelt zich geroerd door de woorden van Jezus, die voor hem een diep begrip weerspiegelen.
Toch stelt de hoofdpriester nog een derde vraag: “De ziel kan diep beroerd worden maar de geest kan hoog gaan en tot in het hoogste licht reiken en daar wijsheid opdoen die het denken van ons aardse stervelingen verre overschrijdt. Als u uw geest richt op het hoogste, het licht van het goddelijke van binnenuit, wat heeft zij u te zeggen voor deze inwijdingstocht?” Jezus voelt en ervaart in hem het hoogste als een stralend licht, diep van binnen als een alomvattende wijsheid die al het aardse overstijgt. Hij voelt dat deze wijsheid hem door de inwijding zal helpen.
Jezus: “De geest die reikt tot in het licht, de geest van het meest hoge en innerlijke ik, leidt mij op deze tocht. Zij wacht vol inspiratie om de uitdagingen van deze tocht aan te gaan. Ik ben er klaar voor.”

De hoofdpriester voelt dat Jezus de essentie van het gaan van deze tocht heeft verwoord op een manier die diep in hem resoneert. Hij antwoordt:: “In confrontatie met het beeld van de mens en zijn strevingen (de Sfinx) zowel hoog als diep, heeft de kandidaat de vragen beantwoord over zijn doel en beweegredenen voor deze inwijdingstocht.  Vanuit de diepte van de aarde gaan we naar het begin van de inwijdingstocht.”
Een schuifpaneel rechtsvoor wordt door de priesters opengemaakt en ze gaan een oplopende gang in die eindigt in het woestijnzand bij de linkerflank van de Sfinx.

Laatste vraag en afscheidslied van de priesters bij de Sfinx
De inwijdingspriesters vormen een halve kring aan de linkerkant van de Sfinx. Jezus staat in het midden met zijn gezicht naar de linkerflank. De hoofdpriester komt naar voren en zegt tegen Jezus: “Het moment is gekomen. Nu staat ge voor de eerste uitdaging. Als ge eenmaal ingestapt bent bij de eerste uitdaging is er geen weg terug meer. Bedenk of ge verder wilt, nog is het niet te laat.” Jezus voelt de verleiding in de woorden van de hoofdpriester. Door nu te stoppen kan hij de zware uitdagingen van de inwijdingstocht ontgaan. Maar zijn besluit staat vast, de inwijding past volledig bij zijn levensmissie.
“Ik ben vastbesloten,” zegt hij “mijn wil is gericht op deze inwijdingstocht door de oerdiepten en onmetelijke hoogten van de menselijke incarnatie op aarde. Dit is mijn weg, geen andere weg is voor mij mogelijk zonder mijn missie op aarde te missen. Ik ben vastbesloten deze weg te gaan.”
“Zo zij het!” roept de hoofdpriester, “open de steen naar de eerste inwijding.”
Twee priesters verschuiven aan de zijkant van de Sfinx een steen en een opening naar beneden wordt zichtbaar.

Dan beginnen de priesters te zingen, een lied met een weemoedige toon.

Afscheidslied van de priesters voor de inwijdingskandidaat

“O mens, die hier besloten heeft deze tocht te doen, weet waar gij aan begint.
Diep zijn de dalen, zwaar en vermoeiend de weg.
Raadselen omgeven deze weg.
Eén onopgelost raadsel kan het einde betekenen.
Verleidingen liggen te wachten.
Die kunnen je vasthouden en meevoeren naar ver hier vandaan
en terugkomst is dan niet meer zeker.

Het licht is niet voor iedereen bereikbaar.
Soms is het zo hoog, zo ver.
Reiken naar het licht lukt dan niet.
De kandidaat zal in de schemer moeten blijven.
Nog is het moment niet aangebroken om in het licht te zijn,
Het licht dat van buiten lijkt te komen, maar van binnen is.

Nog verder zal de tocht gaan,
Ook de oerdiepten van het menselijk bestaan moeten bereikt worden.
Zonder bewustzijn van die diepten heeft de mens nauwelijks fundament om zijn
Geestelijk licht te laten schijnen in deze wereld.

Deze oerdiepten kunnen verwarring geven
Als een mens zijn ware oorsprong niet begrijpt,
Dan blijft de mens een zoekende
Met een verwarring die zijn licht verhinderd om te schijnen

Niet alleen de wereld van het aardse moet de kandidaat doorvorsen
’s Nachts komt hij in de andere wereld van de droom
Een kandidaat die zich zijn wereld in de dromen niet bewust kan worden,
zal tevergeefs tasten naar de diepere gronden van zijn geestelijk bestaan,
en zal niet doordringen tot de volheid van het menselijk bestaan en daarvan verstoken blijven.
Dromen zal hij niet begrijpen, ook als daar duidelijke boodschappen in zijn.
Hij doorziet niet de rijkdom van de geestelijke wereld.

Maar boven alles torent het licht uit, in deze inwijdingstocht,
Een geschenk van de goden en toch zo menselijk.
Dit licht is het meest kostbare juweel
wat een mens kan bezitten.
maar ook weer kwijt kan raken,
Want zijn daden zijn bepalend voor zijn licht.
Licht geeft licht, duisternis geeft duisternis.

Ga nu kandidaat, velen zijn u voor gegaan
Houd vast aan het licht in u,
Als een leidraad in duistere gebieden.
Zo ook is het leven op aarde,
Blijf bij uw licht ook al wordt het duister om u heen.

Ga nu kandidaat, het beeld van menselijke strevingen en bewustzijn wacht op u,
Haar linkerflank is geopend om u te ontvangen
Treuzel niet en maak de stap naar de weg zoals er geen andere is.
De goden mogen u beschermen en leiden,
Maar weet dat alleen het innerlijke licht
Van de kandidaat de ware leidraad is
Het moment is aangebroken!”

Zacht tromgeroffel en het geluid van muziekinstrumenten is nog even hoorbaar en houdt dan op.
In de stilte die volgt, stapt Jezus naar voren en laat zich in de opening zakken van het begin van de inwijdingsweg, aan de linkerflank van de Sfinx (zie figuur 2.2). Hij voelt geen houvast onder zijn voeten.

Figuur 2.2: Linkerflank van de Sfinx, met mogelijke ingang van de oorspronkelijke inwijdingsweg 

Kiezen voor een inwijding
Sommige cursussen, opleidingen en andere activiteiten op het gebied van de metafysica hebben het karakter van een inwijding in een nieuw gebied van bewustzijn. Ook de  hoofdstukken uit dit boek en de vorige boeken  kunnen deze functie vervullen. Afstemming op de inwijdingsweg door  het piramidecomplex te Gizeh kan enigszins zo’n inwijdingsfunctie hebben, al heb je de piramides aldaar nog nooit bezocht. Bij het lezen van dit boek en het in gedachten meedoen met de uitdagingen en bewustwordingservaringen in deze  spirituele inwijding kun je je innerlijk meer bewust worden van de verschillende kanten van je bewustzijn en je levensmissie, en ook hoe je de lastige kanten daarvan kunt overwinnen. Afhankelijk van je eigen spirituele ontwikkelingsniveau kan dat een meer of minder uitdagende opdracht zijn. Sommige uitdagingen zullen een halt kunnen betekenen en vereisen meer oefening, doorzettingsvermogen en ontwikkeling om die bewust in te voelen.

Bij de beschrijving van de inwijdingstocht in dit boek is geprobeerd om de helderziende en heldervoelende indrukken van de inwijding van Jezus te beschrijven als een verslag van gebeurtenissen. Ze zijn bedoeld om zelf tot afstemming op deze gebeurtenissen te komen en op die manier zelf iets mee te maken van de inwijding in allerlei gebieden van menselijke bewustwording. De oorspronkelijke aanleiding voor dit boek, het ontdekken van de betekenis van het piramidecomplex, kan al lezende plaats vinden. Sommige betekenissen kunnen zo bijzonder en onverwachts zijn dat je tijd nodig hebt om dat te verwerken. Durf je het aan deze tocht in de geest te volgen? 

► Volgende hoofdstuk: De tunnel tussen de sfinx en de piramide: confrontatie met de vier elementen
 

Vergelijkbare berichten

25 reacties

  1. hoofdstuk 2 inwijdingsweg
    Mooi verhalend geschreven Pierre!
    Her en der nog wat typefoutjes en tweede stukje over wijze opnieuw ontmoet wat stijl verbeterpunten, zoals twee keer achter elkaar woordje ‘nu’ en tegenwoordige en verleden tijd door elkaar gebruikt.

    1. Reactie op reactie van Karin
      Bedankt Karin voor je reactie en complimenten. Ik ga nog naar de stijl kijken en heb alvast een paar typefoutjes opgespoord en gecorrigeerd! 

  2. Mooi Pierre!
    Mooi Pierre!

    toen ik in Giza was, vooral in de ’tweede’ piramide was het een feest der herkenning ; ik had het gevoel dat ik de plek door en door kende. Toen ik in de koningskamer was van de grote piramide werd ik over-mand door emoties omdat ik ‘wist’ dat Jezus daar ook heeft gezeten en het er toen identiek hetzelfde moet hebben uitgezien.

  3. Bedankt Stijn

    Heel apart dat de tweede piramide je zo vertrouwd voorkwam en dat je ‘wist’ dat Jezus in de koningskamer is geweest! Dat zie ik trouwens als een van de hoogtepunten van de inwijdingstocht, misschien wel het meest ingrijpende deel.  

  4. Hoofdstuk 2 Naar het begin van de inwijding.
    Prachtig hoofdstuk Pierre, ik voel het diep in mij resoneren, ga graag al lezende de inwijdingsweg en kijk uit naar de volgende hoofdstukken.

    1. Hallo Noor
      Wat goed dat je bij het lezen van dit stuk van de inwijdingsweg innertlijk een resonantie voelde! Af en toe zit ik eraan te denken om een kort hoofdstukje met een oefening te schrijven voor degenen die zich intens op deze inwijdingsweg willen afstemmen. Misschien vinden sommige lezers dat prettig.

  5. Hoe Wonderlijk
    Waarachtig een geschenk.. deze verbinding van Jezus met het oude Egypte….hem een menselijke gedaante te geven . Het voelt in verbinding met mijn eigen ontwikkeling…het pad van zelfrealisatie is namelijk vol beproevingen en testen. Ik zal mij nooit meten aan Jezus, maar hij is als een inspiratie om nog meer de betere versie van mezelf te worden en werkelijk te streven naar het doen openen van het volledige licht in mij. En dit daadwerkelijk ook te gronden in het hier en nu.
    Verrassend hoe je omschrijft dat het bij Jezus en de Egyptenaren ook draaide om bewustwording en dat de diverse mogelijkheden en keuzes die op het pad komen voor hen ook niet altijd eenvoudig waren… ook zij waren verbonden met hun menszijn en dus de twijfel die hiermee gepaard kan gaan..

    Mooie timing om dit te mogen lezen .. Pierre! Dank hiervoor.
    Leest lekker weg.. prachtig verbeeldend en bovenal verrassend..
    Zeker de moeite waard om gelezen te worden en om te delen met een groter publiek.

  6. Hallo Marlies
    Dank voor je inspirerende commentaar. Ik ga proberen vanuit de flow van afstemming op deze inwijdingsweg verder aan de teksten te werken. Hopelijk dat die tekst dan anderen weer inspireert of aan het denken zet!  

  7. inwijdingsweg
    Getroffen ben ik door de timing van wat ik hier van je ontvang, Pierre.
    het is prachtig om te lezen en inderdaad resoneer ik ook mee, zoals anderen ook schrijven. Ik besef ineens dat ik dit jaar een inwijdingsweg gegaan ben, die nu bijna ten einde is of een nieuwe fase ingaat . dat weet ik niet. Maar mooi om het te beseffen en fijn dat er zo een boek geschreven wordt.Succes en ik hoor graag meer.

  8. Reactie op hoofdstuk 2
    Beste Pierre, veel dank voor dit mooie hoofdstuk. Het raakt mij en ontroert mij. Op de een of andere manier is er ook iets van herkenning in de mogelijke, genoemde gevolgen van het gaan van die weg. De confrontatie met de diepste diepten en het innerlijk licht dat een mens daarin kan ondersteunen. Kijk uit naar het vervolg!

  9. Egypte en inwijding
    Dag Pierre,
    Fijn dat ik mee mag lezen .
    Wat fijn en toegankelijk om de woorden en het hoofdstuk te lezen. Wil hoofdstuk 1 ook ontvangen :-). Bijzonder hoe het licht, het donker en de zwaarte zich vermengt met zoveel innerlijke liefde! Ook de fysieke kant is belangrijk..de fysieke oefeningen in beweging is verweven met de geest en spirit… wat ik al wist maar aangescherpt is nu. Het geheel vormt samen de uitdaging van het leven van Jezus.. Tegelijk, zo meelezend, ervaar ik dat in mijn leven enorm veel uitdagingen zijn. Het innerlijke licht in mij dooft niet, ondanks zware omstandigheden. Is het een inwijding?? Het goddelijke inspireert. Dank je wel voor deze hoofdstukken. Ik kijk uit naar de rest en… naar hoofdstuk 1. Namasté.

  10. Dank voor alle reacties
    Ik voel me geroerd door al deze reacties met een herkenning van het beschreven inwijdingsgebeuren. Het voelt voor mij ook of er iets universeels zit in deze inwijding, misschien dat we allemaal als mens vroeger of later door zo’n proces gaan.. en dat kan een diepgaand en heftig proces zijn. 

    Nog even praktisch: het eerste hoofdstuk is te vinden op: 
    https://testing2.kundalini-energie.nl/egypte/blog/hoofdstuk-1-de-piramide-als-inwijdingsplaats

     

  11. reactie H2
    Een mooie uitbreiding van de verhalen over Jezus. Het roept de vraag op of het nodig en nuttig is een inwijdingsritueel te ondergaan. En waarin dan? Voor mij komt dit hoofdstuk precies op het juiste moment onder mijn ogen.

  12. Heel herkenbaar
    Zelf nog nooit in Gizeh geweest (in dit leven) maar het lijkt er meer en meer op dat mijn ziel er ooit nog geleefd of wat beleefd heeft. Telkens ik aan de grote piramide denk krijg ik het beeld voor me dat wat algemeen aangenomen wordt als sarcofaag gevuld is met water dat de band tussen het aardse en het oer-goddelijke kan bekrachtigen of versterken (wanneer ‘juist’ gebruikt)

  13. Hallo Herman
    Interessant wat je vertelt over het ‘juist’ gebruik van de sarcofaag. Het viel me in de beelden (en gevoelens) van de inwijdingstocht op hoe alles daar zijn plek en functie heeft en toch voor iedere mens een andere ervaring kan betekenen omdat ieder mens uniek is en en een andere levensmissie heeft.

  14. Inwijding van Jezus – hoofdstuk 2
    ‘Het voelt voor hem alsof hij het goddelijke
    in het aardse moet gaan ontmoeten.’
    Dit hoofdstuk zat vanmorgen in mijn mailbox. Ik heb het gelezen en raakte me. Ergens op een niveau van herkenning en tegelijkertijd iets van verdriet ergens diep in mij.

    Nu lees ik de inwijding van Jezus van Pierre en schiet er van alles door mij heen.
    Eerste reactie: ieder geïncarneerd leven is al een inwijding, toch? Of iemand daarin het goddelijke in het aardse gaat ontmoeten is even de vraag. Zou dat kunnen, vraag ik me af overdenkend over mijn eigen huidige leven of kan een ziel zich ook ontwikkelen met dit doel zonder deze zware inwijdingsscholen die er indertijd bestonden?
    Hangt van alles af waar ik geen zicht op heb. Ik weet dat zielen vaak geïncarneerd zijn geweest en alsnog om wat voor reden ook de boot misten in de weg naar contact krijgen met hun oorspronkelijke goddelijke vonk, of hoe je het ook maar wil noemen. Of die misschien wel hadden maar dit geen vorm konden geven in hun leven op aarde?

    Ik ben wel godsdienstig opgevoed, maar had de kerk al snel de rug toegekeerd vanaf m’n 9e jaar. Het verhaal van Jezus kende ik natuurlijk wel en alle bijbelverhalen. Handig als je kunstgeschiedenis studeert by the way.
    In de periode van mijn depressie jaren later kreeg ik – toen ik in het diepste van het diepste zat, toch een ervaring die met Jezus te maken had. Op een dag in de duinen – volledig uitgeput starend in de weidsheid van het landschap – begreep ik ineens – het viel me in, ik ervaarde het zelfs – wat Jezus zijn ervaring was aan het kruis. Ik was op dat moment helemaal niet met godsdienst, Jezus of God bezig, was al jaren agnost, en had plotseling deze ervaring.
    Op mijn christelijke basisschool werd verteld dat Jezus voor ons aan het kruis gestorven was. Had ik altijd al onzin gevonden. Als kind al. Ik begreep daar helemaal niets van; had hij voor mij echt niet hoeven doen, want ik kon er niets mee en nog niet.
    Wat dat dan wel was toen ik dat invalmoment had? Voor mij was en is dat overgave. Of anders gezegd: loslaten, een moderner woord. Dus: je laten vallen, en totaal geen controle meer. Een stukje doodgaan bij leven of iets wat gebeurt als je het leven verlaat. Er blijft niets anders over dan vertrouwen, blind vertrouwen. Vertrouwen dat er meer is tussen hemel en aarde en dat er voor je gezorgd wordt. Dat er liefde is, in de spirituele wereld en op aarde. Dat er wél licht voor jou komt aan het einde van de tunnel. Ik kreeg sterk het gevoel dat Jezus dit tijdens zijn laatste momenten aan het kruis had ervaren. Voor mij werd dit een uitleg die ik begreep als les.

    ‘Het voelt voor hem alsof hij het goddelijke
    in het aardse moet gaan ontmoeten.’

    Hoewel ik weet dat de weg die Jezus ging van een heel ander en pittiger kaliber was dan ik ervaar in mijn leven, heb ik nu, zo overpeinzende, het idee dat ik ook zo’n weg loop, maar dan met allerlei omwegen. En met hetzelfde doel.
    Zo’n inwijdingsschool herken ik op de één of andere manier,- heb daar lang geleden een indringend boek over gelezen – trekt me ook in een soort van verlangen en tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om dit aan te gaan. Want daar moet een ziel echt wel klaar en voorbereid voor zijn. Ik heb één keer de ervaring gehad dat ik een immense, groteske liefdesenergie heb gevoeld van een (vrouwelijke) goeroe in iemands huis. Dat was zo overweldigend. En tegelijkertijd zo intens dat ik naar buiten liep om eruit te gaan. Ik kon dat niet aan blijkbaar. Die energie paste als het ware niet in mijn lichaam. Dat zal Jezus wel hebben aangekund als hogere ziel.
    Hoever mijn ziel is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat mijn huidige leven me stuurt naar iets wat met het zoeken naar het goddelijke in verbinding met de aarde te maken heeft.
    Als ik zo mijn levenservaringen bekijk, lijkt het wel alsof ik geen plan had. Dan weer hierin, dan weer daarin, dan gaat het mis –soms een beetje mis, soms goed mis-, dan gaat het goed. Wat de bedoeling of plan van mijn ziel was voordat ik in dit leven incarneerde? Ik weet het niet precies. Ik heb wel een keer ervaren dat mijn ‘opdracht’ was: van het donker naar het licht, daar bewust van worden en er bewust voor kiezen. Beetje vaag en algemeen, maar toch. Het voelt wel als iets essentieels en is blijkbaar een diepe wens van mijn ziel.
    Zeker als we kijken naar wat er op deze aardbol allemaal voor ellende aan de gang is. Niets nieuws onder de zon natuurlijk. Zolang de mensheid bestaat is dit iets van alle tijden.
    De hel is niet ergens anders, die is gewoon hier. Brandhaarden op onze aarde zijn de hel op aarde en dat is ook in ons. De hemel is ook op aarde. Ook in ons en om ons heen, áls je hierop focust of durft te focussen. En dat vind ik nog wel eens moeilijk om te blijven doen, terwijl ik notabene nu in een land leef waar geen oorlog is en materiële overvloed. De ontmoediging staat bij mij nog wel eens op de loer om toe te slaan en is dikke maatjes met zijn grote vriend angst.
    Tijdens mijn reis in Australië na een NLP sessie werd me duidelijk dat er een heel overzichtelijk inzicht bestaat: je leeft en handelt vanuit angst of vanuit liefde en vertrouwen. Dat vind ik in de wirwar van alle dag wel een goeie om iedere keer naar terug te keren. Bij mij schipperen die twee lekker heen en weer, maar ik kan wel zeggen dat die laatste steeds meer de doorslag geeft in mijn leven, mede dankzij lieve mensen om mij heen. Hoe dankbaar ben ik daarvoor.

    Ik heb geen inwijdingsschool gevolgd, maar heb zeker vele engelen op mijn pad gehad en nog. Die noem ik maar even mijn leermeesters. Leermeesters van de school van het leven. En daar kunnen ook ‘hele vervelende’ leermeesters tussen zitten. Aj, hoe irritant kunnen die zijn!
    Er zijn er velen geweest en ik dank hen uit het diepst van mijn hart. Ik hoop er nog velen te ontmoeten en hoop er ook één te zijn voor anderen. En hoop te kunnen zeggen op het moment dat ik ga: ik heb de Liefde gekend.
    Ik sluit af met de vraag: kan Jezus een beetje tevreden naar mij kijken vanaf zijn wolkje aan de hemel? Ik ben niet godsdienstig, maar weet wel dat zijn ziel niet voor niets hier op aarde is geweest.
    Om met de woorden van Hans Teeuwen te eindigen na zijn dolkomische warverhaal over de bijbel: (Jezus kan vást wel tegen een grapje!) en dan zeggen we nu allemaal: ‘Jezus, bedankt!’

    Nog een vraag aan Pierre:
    Ik vraag me soms af wat Jezus doormaakte tijdens zijn 40 dagen in de woestijn. In de bijbel wordt hier zijn gevecht met de duivel genoemd. Zou dat ook een ‘vervolginwijdings’-periode kunnen zijn geweest, waar hij zich voorbereidde op dat wat komen ging?

  15. Hallo Marlies van Wageningen
    Dank voor je uitgebreide en persoonlijk reactie op dit hoofdstuk van de inwijdingstocht van Jezus in het piramidecomplex! Om het leven van Jezus te begrijpen is niet niks, maar misschien dat de hoofdstukken over deze inwijdingsweg weer wat kunnen helpen. Ik was tenminste erg onder de indruk van wat daar allemaal gebeurde!
    Nog iets, er is een blogbericht over de Christ-Force, wat is dat eigenlijk? En ook over de ’40 dagen in de woestijn’ komt er iets. Misschien interessant?

  16. kort hoofdstukje met een oefening
    Hoi Pierre, ik zit geboeid te lezen en wil al je concept hoofdstukken gelezen hebben voordat ik straks aan de dag begin. De hoofdstukken lezen heel gemakkelijk weg. Je hebt een ongecompliceerde schrijfstijl vind ik. en ben heel erg benieuwd naar de inwijdingservaringen van Jezus in de Piramide en probeer zoveel mogelijk innerlijk mee te gaan in met wat hij mee maakt. Ik vind ik het een goed idee hier an daar wat oefeningen bij te voegen of wat confronterende vragen; zodat de lezer nog dieper meegevoerd word in de ervaringen van Jezus’ inwijdingsweg.

  17. Beste Elijah
    Dank voor je reactie op de hoofdstukken van de inwijdingsweg van Jezus. Het is een interessant punt wat je noemt van de oefeningen. Oorspronkelijk heb ik met een groep aurahealers in een lange reeks sessies deze tocht gedaan met mediatieve oefeningen. Dat was heel fascinerend. Ik heb die oefeningen hier weggelaten omdat naar mijn idee het boek wel erg dik zou worden en misschien minder leesbaar maken voor veel mensen. Maar misschien is je suggestie voor een enkele oefening of vraag wel een goede. Overigens staat elders op de website nog een oefening om jezelf af te stemmen op de Christ-Force energie. Als je dat doet krijg je ook meer toegang tot het zelf meditatief meebeleven van deze inwijdingstocht! Succes ermee!
    O ja, als je me je e-mail adres mailt kun je een ‘alert’ krijgen iedere keer als er een nieuw hoofdstuk uitkomt. 

  18. Reactie van een lezer: Jezus als redder van de mensheid?
    Dank voor je uitnodiging om mee te lezen bij de wording van je nieuwe boek. Een aantal jaren terug heb ik veel over het vroege Christendom gelezen, en dan vooral over de gnostiek en de gnostische evangeliën (met name het evangelie van Thomas deed in mij een diepe, verlossende herkenning opbloeien). In die periode stuitte ik ook op de mogelijke Egyptisch inwijding van Jezus, een idee dat mij toen om allerlei redenen aannemelijk voorkwam. Ik was er al eerder van overtuigd geraakt dat het piramidecomplex van Gizeh veel ouder is dan algemeen wordt aangenomen en dat de piramiden van dat complex (waar ik van jongs af aan een grote fascinatie voor voelde) geen graftomben zijn, maar een grootse, diepe betekenis hebben. En in het boek ‘Inwijding’ van Elisabeth Haich las ik voor het eerst over de Grote Piramide als inwijdingsplek.

    Het onderwerp boeit me dus zeer, hoewel ik wel denk dat onze spirituele wegen duidelijk verschillen en dat ik anders tegen sommige onderwerpen aankijk dan jij. Zo heb ik bijvoorbeeld bedenkingen bij het beeld dat oprijst uit jouw tekst van Jezus als ‘redder der mensheid’. Vermoedelijk heeft die formulering voor jou een meer liefdevolle, symbolische betekenis en achtergrond, maar bij mij roept het nare associaties op met die verschrikkelijke, orthodox-christelijke bloedtheologie, waarvan de essentie is dat Gods woede over de ‘erfzonde’ bekoeld moest worden door het bloedoffer van zijn Zoon, en dat eenieder die dat malle (in mijn ogen godslasterlijke) verhaal gelooft gered wordt, terwijl de rest voor eeuwig (sic!) verdoemd is! Ik geloof dat niemand verloren gaat en dat ‘redding’ uiteindelijk en in diepste zin inherent is aan ons zijn. Het Innerlijk Licht kan tijdelijk en alleen schijnbaar verdwijnen, maar het kan nooit doven! Maar nogmaals, ik kan me niet anders voorstellen dan dat die formulering voor jou een andere lading en betekenis heeft.

     

    Hoe dan ook, ik vind de eerste 2 hoofdstukken zeer boeiend! Hartelijke groet,

    1. Jezus als redder van de mensheid?
      Heel interessant dat je iets van die inwijding bent tegengekomen in gnostische geschriften. Als je daar een referentie naar hebt dan hoor ik dat graag! Ik ben tot nu toe niets daarvan tegengekomen maar ik heb niet in de gnostische evangeliën gezocht.
       
      Tja, er is nog al een verschil tussen het beeld dat uit deze aura-readingen van Jezus naar voren komt en wat de kerken ervan gemaakt hebben. Met al hun dogma’s over hel en verdoemenis hebben ze veel mensen angstig gemaakt wat bij sommigen diep heeft ingegrepen. Zie bijvoorbeeld elders in het algemene blog: https://testing2.kundalini-energie.nl/blog/baas-eigen-aura-onverwachtse-oplossing-van-een-jarenlange-periode-van-depressies
       
      Ik heb ook niets met erfzonde en bloedoffers waar een aantal orthodoxe kerkgemeenschappen heftige dogma’s over heeft. Wat mij betreft moet dat zo snel mogelijk uit de wereld, dat zou veel mensen minder trauma en meer rust geven. Als ik me afstem op de energie van Jezus ben ik erg onder de indruk van wat ik dan zie. Althans tegenwoordig zie op energieniveau, want ik heb lange tijd last gehad van eigen denkbeelden over Jezus die mijn waarneming stoorden. Ik heb geen ander mens op (metafysisch) energieniveau gezien die de diepte van lichtende, betekenisvolle uitstraling had van Jezus. Het was voor mij dan ook een enorme eye-opener om zijn inwijdingsweg door het piramidencomplex te volgen; heel bijzonder wat daarin naar voren komt, zelfs nog los van de persoon Jezus.
       
      De term ‘redder van de mensheid’ heb ik, geloof ik niet gebruikt in de teksten maar je zet me wel aan het denken over de teksten van de hoofdstukken. Misschien moet ik nog ergens duidelijk maken dat dit los staat van kerkelijke overtuigingen, rituelen en dogma’s. Voor de duidelijkheid: ik ben ook geen lid van een kerkgenootschap. Veel van wat ik daar zie en hoor, als ik een keer daarmee te maken krijg, is heel beperkend, hoewel ik een enkele keer ook een meer open liefdevolle benadering ben tegengekomen. Dat raakt voor mij meer de kern van het Christendom. Ik ga ondertussen verder met het derde hoofdstuk.
       
       

  19. Reactie van een lezer: het was nogal donker in mij
     
    Je schrijft fijn en ik lees graag mee. Wat fijn dat je het vraagt om mee te lezen en juist nu ;-). Het was nogal donker in mij de laatste weken, worstelend met angsten en oude patronen… een flinke schoning zet me ietwat op weg..   Ik blijf bij het licht merk ik, ik sta altijd weer op. 
    Ik ga er de komende dagen eens voor zitten het nóg eens te lezen, globaal en intensief soms, heb ik het al doorgelezen..  
    Geraakt door:
    Ga nu kandidaat, velen zijn u voor gegaan
    Houd vast aan het licht in u,
    Als een leidraad in duistere gebieden.
    Zo ook is het leven op aarde,
    Blijf bij uw licht ook al wordt het duister om u heen.
    De gang van Jezus in de inwijding.. de vastberadenheid… mm ik ga er over schrijven naar je. 
     
    Voor nu: een fijne dag vol licht en liefde.

  20. Reactie van lezer: Verhaal over persoonlijke ontwikkeling
    Ik heb het stuk met interesse gelezen. Het deed me sterk denken aan het verhaal van Aladdin (en de wonderlamp).
     
    Ik heb lang geleden al mijn eigen yoga/ kundalini ontwikkeling vergeleken met het verhaal van Aladdin en veel herkenbare punten gevonden.
     
    Je schrijft mooi, maar je begrijpt dat ik wat kanttekeningen heb bij de persoon Jezus als drager van een geloof.
     
    In mijn beleving kan het hele geloofselement weggelaten worden en houd je dan een mooi en valide verhaal over van persoonlijke ontwikkeling.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *