Dit is een verkorte versie van een artikel in het tijdschrift Mantra van zomer 2018
 
De metafysische energie die je inademt: prana

Stenen die stralen
Op deze website en op die van het Borger Hunebedcentrum (onder de rubriek ‘Mijnhunebed’) staan een aantal verslagen van hunebedonderzoek dat ik heb uitgevoerd. Hunebedden zijn megalithische bouwwerken die gewoonlijk bekend staan als grafmonumenten (zie figuur 1).

De speurtocht uit het vorige blogbericht naar de metafysische energie-uitstraling van de zon heb ik na de dag- en nachtevening rondom 21 maart voorgezet.

Figuur 1: Ruwe schets witte, metafysische energie bij zonnewende

Stralende metafysische energie in het centrum van de zonneschijf
De afgelopen weken voorafgaand aan de dag-en-nachtevening omstreeks 21 maart heb ik me helderziend instellend, extra op de metafysische energie van de zon gelet. Bij deze dag-en-nachtevening, of ook lente equinox genaamd, staat de zon loodrecht boven de evenaar en zijn dag en nacht even lang.

Zon bij de dag- en nachtevening in de lente

Na het bekijken van het eerste meest noordelijke hunebed van D43 te Emmen op de Schimmeresch, ging ik naar het tweede hunebed. Die staat ongeveer in het midden van een langwerpige heuvel, die omlijst is met 53 grote kransstenen. Dit is een wat grotere hunebed waarin ik vijf energiepunten voel. De stenen voelen energetisch aan. Links, op de plek van een ontbrekende dragende steen, is toch nog de energie voelbaar, waarschijnlijk van een onderliggende funderende steen.

Na het bezoek aan het Troldstuerne hunebed in Denemarken (zie de verslagen van de priester- en de priesteressenkant van dit hunebed op de website van het Hunebedcentrum te Borger) zijn we op bezoek gegaan bij het ‘Odsherreds Kulturhistoriske Museum’ van Nykøbing.

We waren in Noord-West Sjælland, Denemarken, op weg naar misschien wel het beroemdste hunebed in dat gebied (Troldstuerne), maar konden het niet vinden. Rijdend in de omgeving waar we het hunebed verwachtten, zagen we gelukkig een paaltje met de aanduiding van een hunebed en een voetpad daar naar toe. Inderdaad, we vonden een hunebed (figuur 1), maar niet het gezochte. Dat vonden we overigens wel later, toen we een ander adres op onze navigatieapparatuur intypten.

Jaar in jaar uit zie ik op de langste dag van het jaar, 21 juni, de prachtige metafysische uitstraling van de zon. Daarmee bedoel ik niet de uitstraling die je met het blote oog waarneemt, maar de uitstraling die je met je innerlijke ogen kan waarnemen. Dat wordt ook wel het geestesoog of zesde chakra genoemd. In een eerder blogbericht staat daarvan een verslag.  

Na de beelden van de bouwer van dit hunebed, krijg ik met behulp van aura-reading toch nog helderziend beelden van het gebruik van de linkerkant ervan (gezien vanaf het bankje aan de noordzijde).`

Linkerdeel hunebed ‘Auf Bruneforths Esch’

Na de vorige aura-reading over de huwelijksinzegening in het rechterdeel van het hunebed ‘Auf Bruneforths Esch’, richt ik me op de linkerzijde van het hunebed om te zien wat daar voor verhalen zijn. Maar er komt niets.

Hunebed Auf Bruneforths Esch, liggend op een verhoging