Van de zomer naar de herfst-equinox en de kortste dag

Herfst, de kleuren van het licht gaan veranderen

 
 
Figuur 1: De zomer loopt ten einde (strand noordkust Sjaelland in Denemarken)

 Het Nederlandse woord herfst is net als het Duitse Herbst, het Friese hjerst en het Engelse harvest, afgeleid van ‘oogsten’. Dus het najaar, de herfst, als de tijd van het oogsten. Al deze woorden zijn afgeleid van het Oudgermaanse harbusta wat oogst betekent. In de loop der jaren werd herfst de naam van een seizoen zoals wij dat nu kennen. Een seizoen waar de kleuren van het licht gaan veranderen zoals te zien is op  de foto hieronder (figuur 1) van de noordkust van Sjaelland in Denemarken waar ik aan het eind van de zomer was.

De herfst kondigt zich aan in de metafysische zonneschijf
Een paar dagen later in Nederland, het is dan twee weken voor de herfstequinox rondom 21 september, is het nog steeds heel zacht weer. Als ik me helderziend op de metafysische zonneschijf instel, zie ik (mede dankzij mijn spirituele gidsen!) dat in het midden een kleine schittering zichtbaar geworden is, als een klein bloemknopje. Dat heeft te maken met de herfst-equinox.
 
<Under construction>
Figuur 2: Metafysische zonneschijf eind van de zomer met in het centrum een schittering
Als ik me erop instel, krijg ik spontaan beelden van rijpe vruchten en komt het woord ‘afronding’ in mijn gedachten. Ik krijg een beeld van een rijpe appel die van een boom valt en een tros druiven die geplukt wordt.
 
Tien dagen voor de herfst-equinox
Het is nog steeds zomer, anderhalve week voor de herfstequinox en gelukkig schijnt de zon weer lekker vandaag. Opnieuw stel ik me in op de metafysische zonneschijf. Weer zie ik het schitterknopje in het centrum, maar ook voel ik nog de zachte zonnekracht van de zomerzon. Bij het instellen op het schitterknopje laat ik de energie ervan in me komen om die te ervaren. ‘Ik voel de neiging me in mijn huis terug te trekken en me af te grenzen van de buitenwereld. Een buitenwereld die langzamerhand wat frisser is, niet alleen qua temperatuur maar ook gevoelsmatig.’ Later op de dag, lopend langs eikenbomen, zie ik hoe de energie van het schitterknopje van de metafysische zonneschijf die bomen een impuls geeft om zich energetisch terug te trekken en bladeren te laten vallen. Het metafysische en het fysieke lopen parallel!
 
Vlak voor Herfst equinox
De dag voor de herfstequinox van 21 september, is de knop van schitterenergie in het centrum van de metafysische zonneschijf uitgegroeid tot een gebied van metaalachtige schitteringen dat bijna de hele zonneschijf beslaat. De gevoelsmatige boodschap is het hetzelfde als van een paar weken geleden. Het me instellen op de schitter-energie geeft beelden van ‘mezelf in huis terug trekken, mezelf afgrenzen van de buitenwereld. Een buitenwereld waar het guur kan zijn met regen, wind en koude. En een wereld binnenshuis waar het opnieuw gezellig kan zijn na de uithuizige zomerperiode.’ Toch is er nog een klein beetje over van de energie van de zomerzon, maar heel zacht. Niet te vergelijken met de zeer krachtige zonne-energie van begin juli die eerder in een blogbericht beschreven is.
Als ik me instel van het effect van deze schitterenergie op planten dan krijg ik bij bomen beelden van verlies van bladeren en het terugtrekken ven de energie van de boom in de stam en de wortels. Bij bloemen die nu nog bloeien zoals madeliefjes, duizendblad en een enkele paardenbloem zie ik, opvallend genoeg, geen effect. De energie hiervan straalt een volle bloei uit en geen terugtrekking van (metafysische) energie of afvallen van bladeren.
 
De herfst-equinox
Het regent buiten al de hele dag op deze herfst-equinox, waarbij dag en nacht even lang zijn. De zon is niet te zien, maar met mijn innerlijke ogen zie ik wel de metafysische zonneschijf. Het schitterknopje van een paar weken geleden is uitgegroeid tot een metaalachtige schittering van de gehele zonneschijf. Van de zonnekracht van de zomer is niets meer waarneembaar. Het is nu een schijf die erop gericht is dat wij mensen ons meer binnenshuis gaan terugtrekken, dat de bladeren van bomen gaan vallen en de energie van de bomen zich terugtrekt in de stam en in de wortels. Dieren neigen ertoe meer beschutte plekken te zoeken. Kortom, de energie van de herfst heeft zijn intrede gedaan.
 
Drie weken na de herfstequinox
Het beeld van de metafysische zonneschijf is alweer een week na de herfstequinox aan het veranderen. Bij de dag- en nachtevening van 23 september had de zonneschijf een metaalachtig schittering die de herfst inluidde. Een week later werd er een lichtende rand zichtbaar met hele milde herfstenergie. Die band is geleidelijk de metaalachtige schittering in de zonneschijf gaan overstralen en nu is die schittering nauwelijks meer zichtbaar. Een zacht goudgele zonneschijf heeft de overhand gekregen. Als ik kijk naar het effect op enkele eiken- en beukenbomen zie ik dat ze daar de impuls krijgen om hun bladeren te laten vallen en zich energetisch terug trekken in de stam en vandaar naar de onderkant bij de wortels. Als ik me in die terugtrekkende energie verplaats geeft me dat een prettig gevoel: ‘van opgevuld zijn met energie na een voldragen seizoen waarbij ik me genietend terugtrek in mijn woning’.
Niet alleen de metafysische energie maar ook het fysieke licht van de zon is veranderd; een zachter licht met nog weinig zonnekracht, maar met een eigen schoonheid. In de foto hieronder is daar iets van te zien.

 
Figuur 3: Herfstlicht tussen de bomen
 
Een maand nar de herfstequinox
Het is nu bijna een maand na de herfst-equinox van 23 september.

 
Figuur 4: Bladeren met herfstkleur
Het is een prachtige herfstdag vandaag met gaandeweg de dag meer zon. Veel bomen zijn nog redelijk groen met soms wat gele bladeren (zie foto boven) en een enkele boom of struik heeft felgekleurde bladeren (zie foto’s beneden).

 
Figuur 5: Felgekleurde herfstbladeren
Lopend door de natuur deed ik nog wat waarnemingen. Als ik me op de metafysische zon instel zie ik dat de uitstraling minder sterk en zachter is geworden. Dat zie ik ook als ik kijk naar het effect van die energie op bomen. Bij een eik en een beuk zie ik dat deze energie tot verstilling leidt van de metafysische energie van die bomen. Een verstilling die ik aanvoel als voorbode van de winter. ‘Maar hoe zit het dan met dennenbomen’, vraag ik me af, ‘die blijven ’s winters toch groen?’ Als ik me daar op instel blijkt de zon tot het overschakelen naar een ander energieniveau te leiden, blijkbaar de winterstand. Die stand is niet de verstilling zoals ik bij de loofbomen gezien heb. Op mezelf heeft die energie het effect van me rustig naar binnen keren.
 
 
Figuur 6: Rijpe bessen in de herfst   

 
Figuur 7: Lopend naar het herfstlicht
Een paar dagen later was de wind guur en vogels vlogen wat chaotisch door de herfstlucht.
 
 
Figuur 8: Vogels in de herfstlucht
 
Twee maanden na de herfstequinox
Drie weken geleden was het duidelijk dat de metafysische energie in de bomen naar beneden aan het gaan was. De kundalini- en andere energieën waren toen al halverwege de stam van de grote bomen gezakt. Nu begint de omlaag komende energie met een belangrijk energiecentrum onderaan de stam te versmelten, een plek waar ook het belangrijkste kundalinicentrum van een boom zit. Gevoelsmatig voelt het aan als verstilling. Hoe dieper de energie in de stam zakt, hoe meer er een tevreden gevoel van verstilling is. Bij de plek van versmelting in het onderste energiecentrum van de boom voelt het aan als een als een winterslaap. Alsof de boom wegzakt in een welverdiende slaap na een seizoen hard werken! De herfst-energie van de zon voelt nu heel rustig aan, superzacht.
In het bos zijn er nog steeds prachtige herfstkleuren, maar de bomen worden al wat kaler (zie foto).  

 
Figuur 9: Herfstkleuren en veel bladeren op de grond
 
Eind november – begin december
Eind november gaat de dalende energie in de loofbomen waar ik me op instel (beuken en eiken) nog steeds verder naar beneden naar de onderkant van de stam. Daar vindt een versmelting proces plaats met het energiecentrum van de boom aan de onderkant van de stam. Als ik me nu daarin verplaats geeft dan geen gevoel van verstilling maar meer een gevoel van in slaap vallen, diep in slaap vallen.
Dat er energie naar de onderkant van de stam is gezakt, wil niet zeggen dat er geen energie is overgebleven in de rest van de boom. Als ik me op die energie instel ervaar ik dat als statische energie, een ruststand die geschikt is voor de boom om de winter door te komen. Toch is helemaal in het centrum van de stam nog een actievere energie waar te nemen die de het energielichaam van de boom voedt.
 
De weken voor de kortste dag
In de eerste twee weken van december is er nog een nieuw verschijnsel waarneembaar aan het worden in de metafysische zonneschijf. Er begint een andere energie in het centrum van de zonneschijf naar voren te komen. Een energie die samenhangt met het naderen van de kortste dag (winterpunt) van het jaar (rondom 21 december).  

 
Figuur 10: Herfst in de duinen halverwege december

 
Figuur 11: Herfstbos met sneeuw half december
 
Tijdens een van de kortste dagen van het jaar.
In de metafysische zonneschijf is in het centrum wat donkere energie zichtbaar geworden. Als ik me op het midden van die schijf afstem, voel ik hoe die energie me naar binnen doet keren. Eigenlijk terug naar mijn essentie: wie ben ik in essentie? Het is een energie van bezinning, een energie om binnenshuis te zitten en bij mezelf te rade gaan. De langste dag gaf een beeld van het persoonlijk groeipotentieel, de energie van de kortste dag stimuleert het contact met onze diepste essentie. Het is niet alleen een beeld, maar door je in de energie van de metafysische zonneschijf te verplaatsen, ervaar je die energie ook.
Als ik me op de loofbomen instel, zie ik hoe de groei- en bloei-energie helemaal tot onderin de stam is gezakt. Als ik me daarin verplaats, voelt het als diep in slaap zijn, bijna ten diepste…
 
 
 
Figuur 12: Van herfst naar winter

Een week na de kortste dag
Als ik me opnieuw in de energie van het centrum van de metafysische zonneschijf verplaats, is het niet alleen de energie van mijn essentie die meer naar voren komt, maar ook de vraag hoe ik aan mijn diepste essentie vorm kan geven, wat ik eigenlijk wil.
 
Het verloop van de metafysische zonne-energie door het jaar heen
In eerdere blogberichten is al ingegaan op de metafysische zonne-energie en hoe die verandert in de loop van het jaar. Een verandering die opvallend parallel loopt met veranderingen in de natuur. Maar ook als mens hebben we daar mee te maken ’s zomers zijn we meer naar buiten gekeerd en gaan we er ook meer op uit en ’s winters trekken we ons mee terug om de beschutting van onze huizen en andere gebouwen op te zoeken. Dan is er ook meer de neiging om even stil te staan bij dingen die we in ons leven hebben meegemaakt.
  
Meer over de metafysische zonne-energie in de verschillende seizoenen
► Metafysische zonne-energie bij de dag-en-nacht-evening in de lente
► De metafysische zonne-energie van de lente via de zonnewende naar de zomer
► De zonne-energie op de langste dag van het jaar
► De zonne-energie op de kortste dag van het jaar (een jaar eerder dan bovenstaande waarnemingen)
 

Navigatie

► Naar het volgende blogbericht: Heelwording van een innerlijke kind

► Terug naar vorig blogbericht: healing innerlijk kind met mudra en kleurenhealing