De prehistorische hanger van het verlangen naar een kind (hunebed, Corsica)
Zijn er ook hangers met een meer vreugdevolle boodschap dan de eerste hanger waar ik me op gericht heb (zie vorig blogbericht)?
De middelste hanger is van deze aura-reading
Ik besloot me op de volgende hanger te concentreren die rechts van de eerste lag (zie foto) in de vitrine van het museum te Sartène, Corsica. Wat zou daar voor een verhaal bij horen? Ik begreep ondertussen dat de voorwerpen die bij een hunebed worden opgegraven, daar terecht zijn gekomen vanwege een dringende vraag van iemand, het waren niet zomaar maar wat voorwerpen.
Een kind willen krijgen
Ik kreeg beelden van een vrouw. Een vrouw die heel graag een kind wilde, maar ondanks intens geslachtsverkeer met haar man, lukte dat niet. Ze hoopte en zette zich er helemaal voor in, maar ze werd niet zwanger. Ze verlangde heel erg naar een kind en voelde zich als vrouw in de steek gelaten: haar moederschap ontbrak in haar leven.
Ze was al bij de priester van het hunebed geweest, maar die zag toen geen mogelijkheden om te helpen bij haar probleem. “Vraag het de goden!” zei hij, “zij bezitten krachten die ons mensen te boven gaan.” Maar hoe de vrouw ook verlangde, hoopte, met andere vrouwen hierover praatte, kruiden nam of wat dan ook, ze werd niet zwanger. Het gevoel van wanhoop in haar werd nog sterker: ‘Zo kan ik niet verder, ik moet een kind hebben!’ Ging het door haar heen.
Raadpleging van priester van het hunebed
Met die boodschap ging ze opnieuw naar de priester van het hunebed. Die schrok toen hij in de gaten kreeg, hoe wanhopig de vrouw was. Ze gaf hem haar hanger met de woorden “Dit is het mooiste wat ik heb en dat wil ik aan de goden opdragen. Vraag alstublieft of ze mij kunnen helpen.”
Met gemengde gevoelens aanvaarde de priester de hanger, want zou hij kunnen helpen? Hij begroef de hanger de hanger in het hunebed, vlakbij bij en staande steen (foto van een hunebed op de Monte Revincu te Corsica waar zich mogelijk dit verhaal afspeelde).
Hunebed ‘de l’Orcu’ op Monte Revincu (Corsica)
Hij riep zijn helpers en begon op kruiden te kauwen die hem in een trance zouden brengen. De priester ging op het energiepunt in het hunebed liggen, terwijl hij steeds meer in een trancetoestand kwam. Zijn begeleiders zaten aan zijn beide kanten en creëerden een beschermende energiesfeer. Met de hulpvraag van de wanhopige vrouw in gedachten en het gezang van de vrouw buiten die de goden om hulp smeekte, verliet hij langzaam zijn lichaam en zweefde omhoog door een wazige sfeer van schemerlicht. Dan, heel snel, veranderde het beeld en voelde hij zich opgenomen in een heel prettige sfeer die licht en weldadig voor hem aanvoelde. Hij zag lichtende figuren en hoorde: “De vrouw lijdt en is wanhopig. Wijs haar de weg naar de Midiaan priesters. Zij zullen haar een wassing geven en dan kan de goddelijke zegening plaatsvinden. Dan pas kan haar moederschap werkelijkheid worden. Ze moet over twee dagen vertrekken en als de maan vol aan de hemel zal staan, zal het wonder zich voltrekken. Zij mag hier verder met niemand over praten, want de zegening moet in stilte plaatsvinden. Ga nu!”
Het stralende licht verdween voor zijn geestelijke ogen en hij voelde hoe hij terug zweefde naar zijn lichaam. Daar aangekomen, zei hij zijn begeleiders dat hij alleen met de vrouw wilde spreken. Zijn begeleiders waren verbaasd, maar goed, er waren wel meer verrassende boodschappen van de goden gekomen.
De boodschap voor de vrouw
De priester nam de vrouw apart en ging een eindje van het hunebed af, onder een afdakje van een kleine hut met haar praten. Hij vertelde dat de goden hadden gezegd om een apart ritueel bij de Midiaan priesters te gaan doen. De vrouw schrok, want er deden wel wat vreemde verhalen daarover de ronde, dat vrouwen zich moesten overgeven aan een Midiaan priester.
De priester zag dat de vrouw schrok. “De goden hebben mij deze boodschap in goed vertrouwen gegeven maar er is één ‘maar’ bij. Niemand, maar dan ook niemand mag u hiervan vertellen. Alleen dat u een zegening vraagt van andere priesters. Dan pas kunt u een kind verwachten.” De vrouw begreep dat dit haar enige kans was, anders kwam er geen kind. De priester gaf haar de instructie die hij van zijn goden gekregen had. “Twee gewapende wachters mag u meenemen en die halen u, als de maan halfvol is geworden, weer op. Over twee dagen moet u vertrekken.”
Naar de Midiaan priesters
Dankzij de medewerking van de priester, wist ze het voor elkaar te krijgen om met bescherming van twee wachters naar de Midiaan priesters te gaan. Ze nam ook een offergeschenk mee en extra kleding.
Ze kwamen laat in de middag aan bij de huizen van de Midiaan priesters. Toen ze de mensen daar vertelde dat de priester van haar hunebed haar hier naar toe verwezen had, stuurden ze haar door naar een Midiaan priester. Die ontving haar en wees haar een slaapplek aan voor de nacht in een van de huizen. De wachters werden bedankt voor hun begeleiding en konden in een ander huis overnachten. Zelf hadden ze eten meegenomen. De volgende dag zouden ze weer teruggaan.
De vrouw, Miesjtava geheten (zij die als een bloem naar de hemel geopend is), kon ’s avonds mee-eten met de andere mensen die daar waren. Die waren geïnteresseerd hoe het bij haar woonplek was. Ze was maar weinig buiten haar woonplek geweest en vond het leuk verhalen uit te wisselen.
Een eerste gesprek met een Midiaan priester
’s Avonds wordt ze bij een Midiaan priester geroepen, die vertelt van haar komst gehoord te hebben en wil weten waarom ze hier is. De vrouw vertelt hem over haar verlangen naar een kind en terwijl ze praat, wordt ze steeds emotioneler. De wanhoop dat het maar niet gelukt is zwanger te worden en dus geen moeder te worden, klinkt heftig door in haar stem. In tranen vertelt ze dat ze naar de priester van haar hunebed is gegaan en haar kostbaarste bezit, haar hanger, heeft gegeven, aan de goden heeft geofferd. Ze vertelt het antwoord dat de goden aan haar priester gegeven heeft en dat nu dus hier is en dat verder niemand weet wat ze precies komt doen.
De hanger, het kostbaarste bezit van de vrouw
“Goed dat u naar uw priester geluisterd heeft” zei de Midiaan priester, “niet alles van de goden is voor het menselijk oor bestemd. Morgen zult u het ritueel van de wassing krijgen, zodat u gezuiverd wordt om de zegening van de goden te ontvangen.” “En kan ik dan zwanger worden?” vroeg Miesjtava vol spanning. “De goden zullen hun zegening geven, maar het is aan de mens om deze te ontvangen. Nu kunt u eerst uitrusten en slapen. Morgenochtend zijn de eerste rituelen.” In dank overhandigde ze de priester haar offergeschenk voor de goden en ging naar haar slaapplek toe.
De droom van de waterval en de opkomende zon
Miesjtava had die nacht een wonderlijke droom. Ze zag zichzelf door een donker bergachtig landschap lopen. Ze was op zoek naar haar kind. “Ik moet naar hem toe!” ging het door haar heen, “Ik moet hem vinden!” Even zag ze in de verte de zon opkomen boven de horizon en voelde ze de hoop in zich opkomen: “Het gaat lukken!” Toen kwam ze bij een waterval waar ze haar kleren uittrok en onder ging staan. Dat voelde heerlijk alsof alle stof en vermoeienis van de wandeling van haar afspoelde. Ze voelde zich vol energie, maar ook voelde ze vreemde spiertrekkingen in haar buik bij haar baarmoeder, alsof zich daar een en ander afspeelde.
De rituele wassing
’s Morgens werd ze uitgeslapen wakker. Ze rekte zich lekker uit totdat ze ineens besefte in de woonplek van de Midiaan priesters te zijn. Ze werd meteen zenuwachtig: wat zou er vandaag gebeuren? Hoe zou het zijn om een rituele wassing te krijgen?
Weer kon ze mee-eten met de anderen van deze woonplek. Daarna werd ze geroepen door een assistent van de Midiaan priester die ze de vorige dag ook al gesproken had. Ze liep met hem mee en kwam verderop bij een kleine waterstraal die uit een rotsspleet kwam. De Midiaan priester en twee vrouwen wachten haar op. De priester gaf nog enkele instructies aan de vrouwen en trok zich terug. Ze moest haar kleren uitdoen en vlakbij het water op een rots gaan zitten. De vrouwen masseerden haar en smeerden haar in met een kruidig smeerseltje dat haar een prettig licht gevoel gaf. Toen moest ze onder de waterstraal staan, terwijl de vrouwen haar lichaam met bebladerde takken afveegden, van boven naar beneden. Daarna werd ze door hen verder afgewassen, waarna ze zich als herboren voelde. Ze kon haar kleren weer aantrekken en voelde opluchting dat deze eerste fase van haar behandeling zo prettig was verlopen. De priester kwam nu weer tevoorschijn. “Miesjtava, je zult nog twee maal een rituele wassing krijgen voor de zuivering compleet is. Daarna komt de inzegening van de goden.”
In de twee dagen die kwamen, sprak Miesjtava met verschillende vrouwen en een enkele priester, maar iedere keer als ze vroeg wat de zegening van de goden inhield, kreeg ze te horen dat dat een priestergeheim was, waar niet over gepraat mocht worden. Na de rituele wassingen voelde ze zich ook echt gezuiverd. Haar lichaam voelde van buiten maar vooral van binnen schoon aan en ze genoot van het prettige gevoel dat dat gaf.
Naar de inzegening van de goden
Toen de dag na de zuiveringen aanbrak, was ze zenuwachtig en ze merkte dat ze in haar buik spiertrekkingen voelde, alsof daar wat aan het veranderen was. Nog voor het eten werd ze afgehaald door één van de vrouwen van de rituele wassing. “Kom maar mee,” zei ze, “je tijd is gekomen.” Even moest Miesjtava denken aan de volle maan die ze gisterenavond gezien had. Had haar priester daar niet iets over gezegd? Ze liepen nu naar een huis waarvan de openingen afgeschermd waren zodat je er niet naar binnen kon kijken. De vrouw deed het doek voor de ingang opzij en samen gingen ze naar binnen. Het was halfduister binnen en ze rook een prettige, kruidige lucht.
De Midiaanpriester was er ook en zei “dat slechts de goden de macht en de kracht hebben om een vrouw de zegening van kinderrijkdom te brengen, maar de goden kunnen dit niet alleen, ze hebben een mens nodig die de schakel tussen het lichtrijk van de goden en het aardse leven kan zijn. Weer zal je door ons geholpen kunnen worden. De vrouwen zullen je helpen tot ontspanning te komen en een priester zal in contact met de goden de daad bij je verrichten, zodat er een rechtstreekse lijn zal komen van het lichtrijk van de goden naar jou toe. Wil je dat Miesjtava?” Ze besefte wat geschrokken, wat dit betekende. Kon dat wel nu ze getrouwd was en haar man en zij het meest intieme van man en vrouw deelden?
“Miesjtava”, sprak de priester die haar aarzeling zag, “dit is iets wat je zelf moet beslissen, maar bedenk dat de priester die de inzegening van de goden bij jou zal doen, dat niet als mens doet maar als schakel van de goden naar jou toe. Dan kan er iets in je buik gebeuren waardoor je open wordt voor het ontvangen van een kind.” De woorden ‘inzegening’ en ‘open voor het ontvangen van een kind’, echoden door haar heen. “Door de inzegening van de goden ben ik dus niet ontrouw aan mijn man?” vroeg ze aan de priester. “Door de inzegening zal je man vader kunnen worden” zei de priester “dus voor hem komt het vaderschap beschikbaar” Ze kreeg nu de fantasie dat ze samen met haar man met hun kind speelden, eindelijk! En dat ze allebei heel blij waren met het kind.
De inzegening van de goden
“Goed”, fluisterde Miesjtava, “laat de priester van de goden komen.” Ze hoorde hoe de vrouwen zachtjes begonnen te zingen. Een lied over stralend licht en het geluk van de goden. De vrouwen masseerden haar zacht, ook haar benen en haar buik en langzaam kon ze zich ontspannen. Even later hoorde ze iemand binnenkomen.
“Miesjtava” hoorde ze de priester zeggen, de priester van de goden zal je nu heel zachtjes aanraken. Ze voelde inderdaad hoe prettig warme handen haar benen streelden en haar buik. “Ontspan je en laat het gebeuren, Miesjtava, deze inzegening van de goden.” Ze zag en voelde hoe een figuur onherkenbaar door een doek die hij over zich heen had, langzaam op haar kwam en ze voelde hoe hij de daad bij haar voltrok.
In haar buik voelde het alsof iets doorbrak en ging stromen en ze ‘wist’ dat het kind ging komen. Dat de goden haar smeekbeden verhoord hadden. De man met de doek trok zich weer terug en ze hoorde hem het huis verlaten. De vrouwen fluisterden haar in dat alles goed was, dat de goden nu moesten beschikken over haar moederschap. Ze legden doeken over haar heen en gingen wat tegen haar aan liggen, terwijl ze haar licht masseerden. Miesjtava voelde zich wonderlijk: af en toe had ze de fantasie in haar hoofd van zij en haar man spelend met een kind, haar kind. En dan weer voelde ze twijfel of ze haar man ontrouw was, maar dan hoorde ze het woord ‘inzegening van de goden’ en voelde ze dat ze van binnen open was geworden om een kind te ontvangen.
Later die dag liep ze nog wat bij te komen in de woonplek van de priesters. Ze had een heel licht wonderlijk gevoel van binnen. De spanning die ze de laatste dagen gevoeld had, was grotendeels opgelost en ze voelde vertrouwen voor de toekomst. ’s Avonds kon ze ook veel meer ontspannen eten, samen met de anderen. De dagen erna hielp ze mee met de anderen bij het klaarmaken van het eten en andere lichte werkzaamheden.
Een laatste gesprek met de Midiaan priester
Op een middag werd ze weer door een assistent opgehaald om naar de priester te gaan. Ze vertelde hem dat ze veel meer ontspannen en rustig was geworden na de ‘inzegening’. “Miesjtava” sprak de priester “deze inzegening van de goden is maar voor weinig vrouwen weggelegd, maar nog ben je niet klaar. Straks, als je terug gaat, mag je je man vertellen dat je een inzegening hebt gehad waarbij je buik geopend is om een kind te ontvangen. Nu is het aan jou en je man tot eenheid te komen, indachtig de goden. Ik geef je een kruid mee dat je moet kauwen voordat je met elkaar de daad doet. Alles wat je meegemaakt hebt, is een priestergeheim, maar je mag vertellen dat de goden je gezegend hebben om te komen tot het moederschap.”
Enkele dagen later toen de maan nog maar halfvol was, kwamen de wachters haar weer ophalen. Ze was in tranen toen ze afscheid nam van de vrouwen, die haar begeleid hadden. Ze waren zo’n grote steun voor haar geweest!
Vrouw met kind uit de steentijd (Hunebedcentrum Borger)
Weer thuis
’s Avonds vertelde ze haar man over de vriendelijke ontvangst, maar zei dat de zegening om tot het moederschap te komen een priestergeheim was, waar ze zelf ook niet alles van begreep, maar dat de priester haar een kruid had gegeven waar ze allebei op moesten kauwen voor ze tot de daad kwamen. Later die avond, toen ze een tijdje op het kruid gekauwd hadden, voelden ze zich allebei zo blij en licht worden, alsof ze in het lichtrijk van de goden waren. Toen ze met elkaar gevreeën hadden, wist ze dat er een kind zou komen. In de weken die kwamen, begon ze steeds meer te merken dat ze zwanger was, tot vreugde van haar en haar man.
En nog veel later, toen het kindje dat geboren was al wat kon lopen van haar naar haar man en weer terug, herinnerde ze zich het fantasiebeeld, toen ze bij de Midiaan priesters was. Eindelijk was haar droomwens, haar hartsverlangen uitgekomen!
Meer informatie
Meer informatie over aura-reading en hunebedden is te vinden op respectievelijk deze website en in de rubriek ‘Mijnhunebed’ van het Hunebedcentrum te Borger. In dit blog staan ook aura-readingen van hunebedden in Nederland, Corsica en Duitsland.